Van Amsterdam naar Wainfleet Canada

Na inchecken door naar de lounge van TAP. Keurig op tijd vlogen wij met TAP executive naar Lissabon. Als eerste instappen en als eerste uitstappen en ruime plaatsen. In Lissabon door paspoort controle en op zoek naar lounge. Deze bleek voor de paspoort controle te zijn. Via immifratie desk, waar een wachtrij van heb ik me jou daar stond zouden we naar de lounge kunnen. Gelukkig was er een aardige douanier die begrip had voor onze situatie en heeft ons geholpen zodat wij zonder door immigratie controle toch naar de lounge konden. Ook nu weer als eerste boarden en ruime zitplaatsen welke tot bed kon worden omgebouwd. Een fantastische verzorging met poselijnen borden, bestek en glaswerk en een menukaart.

Uiteindelijk op tijd aangekomen op vliegveld Toronto. Daar bij Avis de auto opgehaald. Het duurde even door een misverstand maar uiteindelijk verstonden wij dat onze auto op E6 stond. Daar aangekomen stond er een spik splinternieuwe JEEP Wrangler klaar. Instappen en wegrijden. Bij eindcontrole bij de slagboom bleek dat wij de verkeerde auto hadden niet E^maar E16 was onze auto. De man vroeg of de auto beviel en dat bevestigden wij. Dan verander ik het even en kunt u wegrijden. Snel naar ons hotel en even een slaapmutsje alvorens te gaan slapen.

De volgende dag lag Toronto in de mist en bij een temperatuur van 5 graden zijn wij gaan rijden. Wij zouden om ca 12 uur bij nicht Yolanda zijn. Onderweg nog even een kop koffie en even voor 12 uur waren we bij Yolanda en haar man Ron en dochter Teressa. Geellig wat geklets en toen lunch. Na de ;unch kwam er een getapt biertje op tafel. Daarna hun enorme woning en omliggende grond bekeken.

Om 14 uur richting Priestman Road waar un 1971 oom Hans (broer van mijn vader) en tante Greet woonden met mijn 4 neven en 4 nichten in een enorm huis. Oom Hans is overleden en zoon EJ en zijn vrouw wonen hier samen met tante Greet. Toen ik aankwam rijden werd ik wel even emotioneel. Na 45 jaar was ik weer op de plek waar ik zoveel mooie herinneringen aan had. Tante Greet was blij mij te zien en ondanks dat zij leid aan dementie was het opmerkelijk hoeveel zij nog wist van vroeger, EJ heeft toen het huis laten zien en de lappen grond er omheen. Ook mijn toenmalige slaapkamer was nagenoeg nog intact.

Langzaam aan kwamen er steeds meer neven en nichten bij. Boyd (de ousdte) kwam uit zijn werk en ook Ruth kwam even langs gevolgd door Joy (de jongste) Latar kwam de zoon van EJ, Tristan samen met zijn vrouw en kinderen. Ron kwam uiteindelijk met 2 Pizza van een meter bij 60 centimeter en kip vleugeltjes en met een koud biertje hebben we dit weg gespoeld.

Om 19.30 uur zijn wij Boyd gevolgd naar zijn huis in Port Colbourne. Een immens groot huis welke hij samen met zijn vrouw Susan heeft laten bouwen. Direct gelegen aan lake Erie. Prachtig mooi met heel veel gastenkamers en een bierstube. Na nog gezellig met elkaar te hebben gekletst zijn wuj moe maar voldaan naar ons bedje gegaan