San Blas eilanden

We zijn weer in de bewoonde wereld na even helemaal terug te zijn gegaan in de tijd.

Vrijdag 29 maart van Panama naar de San Las eilanden voor een verblijf van 3 dagen als extra verlenging op onze reis.

Om 3 uur gaat de wekker. En dit al na een gezellige laatste avond met onze reisgroep. We hadden gezamenlijk afgesproken om in het restaurant te eten van ons hotel. Heb namens de groep onze goede en zeer professionele reisleidster Simone kort toegesproken waarna een ieder haar afzonderlijk een bedrag heeft gegeven onder couvert.

Afijn wij om 3 uur dus op en om 4 uur stond de taxi klaar om ons naar het kleine vliegveldje te brengen. Even inchecken en daar vertrokken wij met een klein 8 persoons 2- motor vliegtuig naar de San Blas eilanden. Na een beetje " hobbelige " vlucht zag ik na ca. 1 uur een stukje asfalt wat op een landingsbaan leek. En jawel hoor het toestel schoot naar beneden en voor we het wisten stonden we aan de grond. Aan het eind van de landingsbaan was de zee en ruim daarvoor stonden we stil bij de "Gate". Deze bestond uit een houten afdakje. Onze gastheer Erik stond ons al op te wachten en nam de koffers mee naar de boot welke op ca 50 stappen van het vliegtuigen lag.

Een korte boottocht bracht ons naar het eilandje Unuiega ( 100 x 100 meter).
Hier werden wij naar onze hut gebracht direct aan het strand. Er staan 9 van dit soort hutjes. Het was net 7.30 uur en met verbazing hebben wij rondgekeken. We zijn nu echt bij de Kuna indianen. De hut staat op palen en heeft 2 ruime losse bedden. Er is een badkamer waarbij de douche ca 80 cm is verzonken. Het dak is van riet en de wanden van bamboe. De wind heeft vrij spel door het huisje. Er is geen vaste elektriciteit. Kortom helemaal basic. Geweldig om dit te ervaren.

We zijn rustig het hele eilandje rondgewandeld na ons ontbijt en waren binnen 15 minuten helemaal rond. Onze gastheer nodigt ons uit om het naburig eilandje te bezoeken om ca 10 uur. Dit werd even uitgesteld aangezien er een bijeenkomst werd gehouden. Uiteindelijk komen we daar aan en het blijkt dat er in deze community 800 Kuna indianen wonen en werken. Op het moment dat wij aankomen ligt er een Columbiaans schip met allerlei gebruiks voorwerpen zoals pannen, stukken plastic, suiker, meel etc etc. De Kuna indianen betalen deze artikelen met hele kokosnoten ( 4 kokosnoten = $ 1,00). M.a.w. Het zijn afgeronde hoeveelheden het zou raar zijn om 1 en een kwart kokasnoot te betalen.

We maken een wandeling door het dorp onze gastheer verzoekt ons om geen foto's te maken van de fraai uitgedoste dames tenzij wij daarvoor betalen. De meeste huizen hebben prachtige Molas voor de deur hangen om te verkopen. Mooie handbewerkte doeken. Wij kopen hier een mooie tas.

We passeren het dorpsplein met een aparte bijeenkomst ruimte voor mannen en vrouwen, het politiebureau, de schouwburg en een soort distilleerderij. En al deze hutten zijn gemaakt van bladeren en van bamboe. Het is allemaal zo mooi om te zien dat je dit moeilijk kan verwoorden.

Na afloop gaan we terug en gebruiken de lunch in ons restaurant bestaande uit maïskoeken, kip en gewolkte groente. s'Middags lekker relaxen in onze hangmatten. Op een ander eiland zien we dat iemand zijn broek op zijn enkels laat zakken en tussen de rotsen gaat zitten poepen. Veegt zijn gat af en loopt verder. Een stukje verderop probeert een vrouwelijke Kuna indiaan verbinding te krijgen met haar mobiele telefoon. Dit over tegenstellingen. Er is geen elektriciteit op het eiland op een enkel huisje na. Hier en daar zie je een zonnepaneel. Ons huisje is voorzien van een zonnepaneel en kleine lampen met oplaadbare batterijen. Eventueel kunnen we onze apparatuur na 18 uur opladen in het restaurantje.

Als diner krijgen we " de vangst van de dag" een heerlijke vis met yuca friet en gestoomde groenten. Dit alles met een koel biertje smaakte voortreffelijk. Om 21 uur zijn we gaan slapen.

De volgende ochtend zijn we om 8 uur opgestaan na een heerlijke nacht met alle deuren en ramen open. Om 8.30 uur staat er een ontbijt voor ons klaar met vers fruit, gebakken maïskoeken, een worstje en 1 gebakken ei. Daarbij koffie en een vruchtensappen. Bij ons huisje nog een kopje nescafe gedronken. Om 10 uur worden we geroepen om mee te gaan naar een ander eiland waar Kuna indianen wonen. Het is wat kleiner dan welke wij Eden bezochten.

De Kuna indianen hebben 364 eilenanden ter beschikking en hebben 49 woongemeenschap. Als een baby 8 dagen oud is is er een groot feest met eten en drinken voor familie en vrienden. Als het kindje 7 is ook weer een groot feest en worden de kindjes helemaal kaal geschoren. Als een meisje haar eerste menstruatie heeft is er een groot feest. En als een meisje tussen de 15 en 17 jaar is geeft men een feest gedurende 3 dagen voor de hele woongemeenschap als teken dat zij huwbaar is. Zij wordt meestal door een oude vrouw van de woongemeenschap helemaal beschilderd.
We komen in het gemeenschap huis de dorps oudste tegen die ons toestemming geeft zijn woongemeenschap te bezoeken a $ 1,00 per persoon, de oude afzetter.
In de middag gaan we snorkelen. We komen aan op een heeeeeel klein eilandje van hooguit 200 m². Er staat een erg sterke stroming en na enkele foto's te hebben gemaakt onder water besluiten we naar een ander eilandje te gaan. Dit is een echt bounty eilandje. Een oude man draagt er zorg voor dat alles netjes is en blijft en wij betalen hem $ 2,00 pp. Een prachtig eiland heerlijk onder de palmbomen genieten van het goede van het leven.

Bij thuiskomst in onze hut blijkt het water op te zijn. Via een pompeusten pompt men water op, wat ver weg uit een rivier is gehaald en via boten naar het eiland is gebracht, in een hoger gelegen water reservoir.
Zo nu even een rum- cola en dan diner. Ik voel me net Robinson Crusoe
Morgenochtend gaan we Kuna paaseieren zoeken.

Het is eerste paasdagen maar dat kennen ze hier niet. Alleen de vrouwen en kinderen gaan hier naar de kerk. De mannen zijn allemaal suikerriet aan het kappen en uitpersen. Over drie weken is er groot feest en dan moet er voldoende alcohol zijn. Dus geen paaseieren bij het ontbijt dan maar met worstjes en een soort gefrituurd pita broodje met jam. Wel even wat anders dan het traditionele paasontbijt met onze familie welke nu plaats vind.

In de middag gaan we op excursie naar het vaste land. Wij zijn nu nog de enige toeristen bij de Dolpin lodge. We bezoeken eerst een kerkhof van de woongemeenschap. De Kuna indianen begraven hun doden in een graf. Dit graf voorzien zij van een rieten dak of golfplaten op 4 palen. Daaronder allemaal pannen, kopjes en borden dit om af en toe bij de dode te gaan eten. Elk graf is een soort familie graf. Heel erg indrukwekkend. Er lagen ook kindjes waarbij er allemaal speelgoed is bij gelegd.
Daarna gaan we met de boot een eind de rivier op naar het binnenland. De prachtigste beelden trekken aan ons voorbij. Mooie bomen, struiken, vogels noem maar op. Gewoon om stil van te worden.
De laatste avond op het " bounty- eiland Uaguinega" nog even wat drinken voordat we gaan eten. Wij zijn de enige 2 gasten in het restaurant. Vooraf een kippensoep zonder kip, dan heerlijke langoustines met een gepofte aardappel en biertjes. Als nagerecht een heerlijke verse caramel vla uit eigen keuken. Om 20.30 uur gaan we naar bed want het is vroeg op om 5 uur.

Maandag 1 april

Om 5 uur gaat de wekker. Even douchen met koud water en dan ontbijt. Om 6.15 uur vertrekken we naar de luchthaven. Het is zeker 15 minuten varen. Ik sta al bij de landingsbaan als ik word geroepen om in te checken bij de grondstewardessen. Gezeten achter een soort tafel zitten ca 4 Kuna vrouwen onze paspoorten te controleren en op de passagierslijst te zetten. Lies helpt ze maa even waar ze de gewenste gegevens kunnen vinden. Om 7. 30 uur vertrekken wij met een 2 motorig vliegtuig met 20 personen naar Panama city voor een vlucht van ca 1 uur.
Perfecte vlucht van nog geen 45 minuten.
Zitten nu in ons hotel en gaan straks nog even Panama city bekijken